Hofcultuur staat vooral bekend als de tijd van de renaissance, barok, Lodewijk XIV, Leonardo da Vinci, Michelangelo, pracht en praal. De hofcultuur nam plaats in de zestien en zeventiende eeuw, voornamelijk in Frankrijk en Italië. De hofkunst was gedeeltelijk gebaseerd op de klassieke oudheid, deze wedergeboorte van de klassieke kunst heet de renaissance. De kunstenaars werkten in opdracht van het hof voor het hof.

​

Het meeste kunst in deze tijd was te zien aan het hof, de bouwkunst, schilderijen, beelden en de theatervoorstellingen. Buiten het hof konden de armere burgers toch wel nog genieten van deze kunst door onder andere straatfeesten en wagenoptochten. Straatartiesten zouden dan bijvoorbeeld gaan zingen, een voorstelling geven of mime spelen.

​

​

​

​

In de hofkunst speelt de gulden snede een erg grote rol. Het werd gebruikt

in gebouwen, schilderijen en kan in zo bijna alles gevonden worden, zelfs

in iets wat er erg abstract en willekeurig uitziet. Een voorbeeld hiervan is

Piet Mondriaan, die zo gezegd al zijn schilderijen compleet willekeurig

geschilderd heeft met veel verschillende maten.

​

De gulden snede, golden ratio, werd niet alleen in de hofcultuur gebruikt

maar wordt nog steeds gebruikt Voor fotografie is de gulden snede ook

erg handig om dee mooiste foto te krijgen.

​

​

​

                                          Schoonheid en harmonie waren

                                          de twee belangrijkste concepten

                                          van het hofcultuur. De gulden

                                          snede gaat om de harmonie, de

                                          evenwicht, en die harmonie

                                          creëert dan weer schoonheid.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

De verhoudingen in kunst kan gezien worden in de bekende opmerking

van Vitruvius over het menselijke lichaam. Dit was de man van Vitruvius.

Als je aan hofcultuur denkt is dit één van de eerste dingen die bij je op

komt. Dit is ook een veel gebruikt concept om schoonheid te creëren.

​

Dat het menselijk lichaam aan deze verhouding horen te voldoen is een

humanistische ideaal. In de zestiende eeuw was het ideaal van de homo

universalis in praktijk gebracht.

​

Hier rechts is de Vitruvius man van Da Vinci, hij had deze gemaakt

gebaseerd op de beschrijving van Vitruvius. Deze versie is ook bekender

dan het origineel.

​

​

​

​

​

​

​

Tijdens de renaissance gingen ze heel veel antieke beelden van de Griekse en romeinse tijd, waaronder die van Griekse mythologische figuren. Hieronder staan drie Mythologische figuren.

​

​

De onfortuinlijke Koning Midas                                Dionysos                                     Pegasus

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

De hofcultuur bestaat uit vooral twee delen, Barok en Renaissance. Ook al zijn Barok en Renaissance beide deel van deze tijd, zien ze er erg verschillen uit. De schilderijen van Barok maken gebruik van picturale, ruimtelijke en a-tectonische eigenschappen, eenheden en relatieve duidelijkheid. In de Renaissance waren de schilderijen lineair, vlak en tektonisch, ze maakten ook gebruik van veelheid en absolute duidelijkheid. Het grootste verschillen tussen deze twee, zijn dat Renaissance lineair en vlak is en dat Barok picturaal en ruimtelijk is.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​